نقش آموزش، سطح توانش زبانی و خصوصیات شخصیتی در استفاده از راهبردهای ارتباطی

بدنبال مجادلات صورت گرفته پیرامون آموزش راهبردهای ارتباطی و تاثیر متغیرهای مستقل بر مثمر بودن این آموزش، در این پژوهش، نخست، رابطه بین استفاده راهبردهای ارتباطی و سطح توانش زبانی و انواع راهبردهای ارتباطی مورد علاقه زبان آموزان برون گرا / درون گرا از طریق توزیع دو پرسشنامه  (CS و EPQ) بین 182 زبان آموز در سطوح مختلف (مقدماتی، قبل از متوسط و متوسط) در یک آموزشگاه خصوصی بررسی شد.  تحلیل داده ها نشان داد که هیچگونه رابطه معنا داری بین استفاده راهبردهای ارتباطی و سطح توانش زبانی وجود ندارد و هر دو گروه زبان آموزان برون گرا / درون گرا راهبردهای ارتباطی یکسانی را استفاده می کنند و تنها در استفاده از تعداد کمی از این راهبردهای ارتباطی شامل ابداع کلمه جدید، تقلید کردن، توصیف تقریبی، گرفتن تائید درک مطلب و خلاصه گویی با هم تفاوت دارند. از این رو نتیجه گیری می شود که راهبردهای ارتباطی قابل آموزش به همه زبان آموزان، صرف نظر از سطح توانش زبانی و خصوصیات شخصیتی می باشد. پیرو نتیجه حاصله تاثیر آموزش طول و تفسیر کلام، تدابیر فرصت تفکر، درخواست کمک، صرف نظر کردن از ادامه کلام بر روی ارائه شفاهی زبان آموزان در سطح مقدماتی بررسی گردید. 4 کلاس شامل زبان آموزان دختر در گروه سنی 12-17 (سه کلاس به عنوان گروههای آزمایش شامل 27 نفر و یک کلاس به عنوان گروه گواه شامل 20 دانش آموز) انتخاب گشت. آزمون مقدماتی و آزمون نهایی شامل توصیف عکس، قصه گویی، گفتن جک ضبط و تصویر برداری شد.  نتایج نشان داد که تدریس طول و تفسیر کلام، تدابیر فرصت تفکر، درخواست کمک از نظر آموزشی مفید بوده است ولیکن تاثیر مفیدی بر آموزش صرف نظر کردن از کلام مشاهده نگردید.